Het introductiekamp

Hallo Allemaal,

Hier dan alweer het tweede reisverslag van mijn reis in Zuid-Afrika. De introductie zit erop dus deze week kan het echte werk gaan beginnen.

Vrijdag:
Afgelopen weekend zijn we met de hele groep op introductiekamp geweest in Apple Creek, Grabouw. De introductie begon al op vrijdag en die hebben we Kaapstad bezocht. We zijn eerst door een wijk in Kaapstad gaan lopen, met erg veel leuk gekleurde huisjes. Wat ik best bijzonder vond was dat de mensen gewoon hun waslijnen aan straatlantaarns hadden hangen en dus gewoon overdag de was buiten hingen. Volgens mij hoef ik dat in Genadendal niet te doen, want dan hou ik geen was meer over. Na de wandeling hebben we een bezoek aan het apartheidsmuseum gebracht. Aangezien we daar nog op onze rondleiding moesten wachten hebben we Charley’s Bakery bezocht. Een bakker met voornamelijk lekkernijen en hele aparte vormen gebak. Ik heb daar een heerlijke brownie gekocht, met ja hoor glitters boven op het glazuur. Die glitters vond ik later nog overal terug!

Daarna maar snel teruggelopen naar het apartheidmuseum om de rondleiding te krijgen. De rondleiding bestond uit een praatje van een man die de apartheid zelf heeft meegemaakt. Het was een erg indrukwekkend verhaal. Onvoorstelbaar dat er zo kort geleden nog de apartheid bestond en dat de mensen daar nu nog steeds hun littekens van meedragen. Hopelijk gebeurt zoiets nooit meer!

Van het apartheidsmuseum naar Mzoli’s gereden. Dat is een restaurant in een township, waar je zoveel vlees kunt eten als je op wilt, het vlees wordt klaargemaakt op de braai (een bbq). Aangezien ik geen vleeseter ben heb ik het bescheiden gehouden met een stukje vlees en een hele aparte pap van mais. Gelukkig had ik nog een stuk brownie en was mijn maag uiteindelijk toch nog goed gevuld. Nee, braaien is helemaal niets voor mij, terwijl dat hier nou juist zo vaak gedaan wordt.

Daarna weer de bus ingestapt en naar onze auto’s in Grabouw gereden om vervolgens met zijn allen naar Apple Creek te rijden. Het blijft een leuk gezicht alle Chico’s achter elkaar, maar toch best lastig om iedereen bij te houden. Helaas is onze Chico niet zo snel met optrekken, dus de afstand werd vanzelf groter. Maar gelukkig wel op de bestemming aangekomen.

’s Avonds met zijn allen gegeten en daarna nog even nader kennis gemaakt met elkaar. Voor veel mensen helpt de drank wel om elkaar beter te leren kennen. Na een geslaagde avond maar een naar ons hutje toe gegaan om te gaan slapen. Het hutje bestaat uit een houten huisje op palen, een boomhut, maar dan zonder boom. In het hutje is het ijskoud, waardoor ik ’s nachts erg veel kleren heb aangehad om het warm te krijgen. Aangezien de temperatuur ’s nachts ook niet meehielp was het echt ijskoud in het huisje en in bed. Het was namelijk -5 buiten, wie had dat nu weer verwacht van Zuid-Afrika, ik in ieder geval niet… Ik ging slapen met ijskoude voeten en ik werd wakker met ijskoude voeten, dus helaas niet zo goed geslapen.

Zaterdag:
Eenmaal wakker met zijn allen ontbijten om de ‘Amazing Race’ te gaan doen. De race houdt in dat je met de auto door Grabouw rijdt en onderweg allerlei vragen moet beantwoorden. Op het antwoord kom je door verschillende mensen aan te spreken. Nou dat was me toch wat. Willen we de auto starten doet hij het niet. Dus na het heel erg koud gehad te hebben had ik het vanzelf warm door de auto te gaan duwen om hem aan de praat te krijgen, helaas niet gelukt. Uiteindelijk maar de startkabels gehaald en dat geprobeerd. Het lampje van de accu brandde en bij het starten ging er een hele irritante piep af waardoor we dachten dat we nooit meer weg zouden komen met de auto. Maar uiteindelijk is het toch gelukt om de auto te starten, met een half uur vertraging zijn we toch nog de Amazing Race gaan doen. In het begin durfde we de auto niet meer uit te zetten, omdat we bang waren dat de auto niet meer wilden starten, dus ik in de auto achterblijven en de rest de auto uit om de vragen op ons lijstje te gaan beantwoorden. Om half 1 moesten we weer terug bij Apple Creek zijn, dus we waren weer netjes op tijd teruggegaan. Ondanks nog de afslag gemist te hebben waren we maar 10 minuten terug, en alsnog waren we als tweede groep teruggekeerd (van de 5). Wie de winnaar is geworden weten we niet, door alle vertragingen was het zogenaamd niet meer uit te rekenen. Dus helaas twee flessen wijn misgelopen, mja dat drink ik toch niet dus mij maakt het niets uit. We hebben nu in ieder geval Grabouw wat beter leren kennen.

Na de tocht hebben we gegeten om vervolgens te gaan Hiken. Poeh dat was me een lange en moeilijke tocht zeg. Blijkbaar kennen ze in Zuid-Afrika anders Hiken dan dat ik gewend ben. Hier was het gewoon met zijn allen op een aanhanger achter de auto gaan staan en van de omgeving genieten. Uiteindelijk toch nog de auto uit geweest om een waterval van dichterbij te gaan bekijken. Zo’n hike wil ik wel vaker doen, hier krijg je tenminste geen spierpijn van. Nouja ondanks dat ik maar één keer de aanhanger uit ben geweest, ben ik natuurlijk weer half gevallen met het naar beneden lopen, blijkbaar kon ik niet staan waar ik wilde staan. Gelukkig niets aan de hand, na wat lachen kon ik weer rustig verder lopen.

’s Avonds weer de bekende Afrikaanse braai, helaas voor mij weer vlees. Dus voor mij werd het tosti’s van de braai met een salade en aardappelen. Helaas waren de aardappelen niet lekker, maar aan de salade en tosti had ik ook genoeg. Voorlopig genoeg gebraaid!

’s Avonds nog een les djembe gehad, met zijn allen lekker op trommels slaan. Ik heb nog steeds geen ritmegevoel, dus ik sloeg steeds weer uit de maat. Aangezien ik ook niet kon onthouden wat ik moest slaan ging het dus helemaal niet. Maar ik heb het wel erg naar mijn zin gehad. Alleen mijn vingers waren koud dus die heb ik in de pauze en naar de les lekker bij het vuur opgewarmd. Om twaalf uur nog een verjaardag gevierd van een van de Grabouw meiden en daarna maar een keer lekker gaan slapen. Gelukkig was het deze nacht minder koud en had ik het eindelijk eens lekker warm!

Zondag:
Goh, toen was het alweer zondag en de laatste dag van het kamp. Door wat veranderingen in de planning zijn we als eerst gaan hiken naar een dam die overstroomde. Aangezien dit niet zo vaak voorkomt moesten wij dit wel zien. Het hiken bestond weer uit een heerlijke tocht op de aanhanger. Uiteindelijk nog een stukje moeten lopen om dichtbij de waterval te kunnen komen. Dat stukje was naar beneden toe en dankzij de bomen langs het pad ben ik heel beneden en daarna weer boven aangekomen. De weg was namelijk behoorlijk glad, het was meer glijden dan lopen. Het was het wel waard, want de dam was echt super. Vooral het water dat niet via de normale weg naar beneden liep. Tussendoor ook nog wat gaatjes in de dam gezien, ben benieuwd of dat dat ooit nog een probleem gaat opleveren.

Daarna zijn we naar een meertje gelopen om te gaan kajakken en langs een zipline te gaan. Het kajakken heb ik vanwege de kou maar overgeslagen, maar de zipline heb ik wel geprobeerd. Of ik dat nog eens zou doen weet ik niet. Het was nog niet eens een hoge zipline, maar voor mij al hoog en eng genoeg. Eenmaal naar boven geklommen zag ik hoe hoog het was en dat het toch nog langer was dan ik had gedacht. Maar toch maar in het tuigje geklommen om naar beneden toe gegaan. In het begin ging het nog wel, maar toen ik het ‘vangnet’ zag had ik zo mijn bedenkingen. Ik had echt zo iets van, waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen! Opgevangen en daarna wilde ik weer veilig naar de grond toe. Maar om dat te kunnen moest ik eerst op een ton klimmen, helaas lukte mij dat niet, doordat ik geen kracht meer in mijn armen had en toch banger was dan ik had verwacht. Eenmaal op de ton, stond ik heel erg te trillen en heb ik hulp nodig gehad om er vanaf te komen. Maar ik heb het gedaan en dat vind ik voor mij al heel wat.

Daarna snel lunchen om naar de kindermis in de kerk van Genadendal te gaan. Dit weekend was er van alles in Genadendal te doen, helaas hebben wij daar het meest van gemist. Maar een deel van de kerk hebben we wel gezien. Het was echt een schitterend gezicht om alle kinderen te zien zitten in de kerk en te zien hoe de mis kindvriendelijk werd gemaakt. Alle kinderen hebben gezongen. Dat was echt prachtig, vooral wanneer de kleintjes een lied in het Engels gingen zingen, wauw wat klonk dat goed!

Daarna heerlijk naar huis gedaan en de rest van de dag helemaal niets meer gedaan. We waren allemaal moe van het kamp en hadden nergens zin in. Dus zo is het tweede weekend van mijn reis in Zuid-Afrika voorbij gegaan.

Maandag:
Op de maandag moesten wij naar Kaapstad toe om ons in te schrijven bij de University of the Western Cape (UWC). Gelukkig konden we met de bus naar Kaapstad toe en hoeven we niet met onze Chico te rijden. Helaas kan het busje ook problemen hebben en blijft het niet alleen bij onze Chico. Er begon een lampje te branden, dat niemand kende. Dus in het boekje opgezocht en de uitleg was: bezoek een Toyotadealer. Dus wij verder gereden, eerst nog in Grabouw de rest opgehaald en daarna naar de Toyotadealer toe. Waar ze zeiden, acht dat is normaal er zit wat water in de tank. Dus stress om niets, alhoewel water in de tank kan toch niet echt goed zijn…

Eenmaal aangekomen bij UWC, waren gelukkig al onze inschrijfformulieren compleet en restte ons alleen nog maar een rondleiding, een lunch, een foto voor de studentenpas en een uitleg over het gebruik van de bibliotheek. Echt super fijn dat we gebruik kunnen maken van de online en papieren bibliotheek van UWC. Hopelijk kan ik daar veel literatuur vandaan halen voor mijn verslagen. Na de rondleiding weer lekker naar huis toe en onderweg nog even boodschappen voor de hele week gehaald. Dus het was weer een dag met vooral veel reizen in stilzitten, gelukkig is dit een van de laatste dagen waarbij we niet zo veel doen! Alhoewel morgen van 12 tot 1 stage, dus dat is ook verwaarloosbaar. Gelukkig krijgen we morgen te horen wanneer we in de Aftercare gaan werken en hopelijk krijgen we dan ook meer informatie over onze andere projecten, maar daar ben ik nog niet van overtuigd. Mja alles gaat hier op zijn Afrikaans, dus dat komt allemaal nog wel.

Zo nu zijn jullie ook weer op de hoogte van mijn laatste avonturen, nu nog even lekker eten en daarna even helemaal niets! Morgen de echte kennismaking op stage, dus ik heb iets spannends, maar ook wel leuks om naar uit te kijken!

Hopelijk blijft het in Nederland nog lang mooi weer, zodat jullie de zomer goed kunnen afsluiten!!

Baie groet, Nicole